Peygamberlerin insan olması, onlara rehberlik ve örneklik etme görevlerini en iyi şekilde yerine getirmelerini sağlar. İşte bu seçimin ardındaki temel nedenler ve önemi.
Rehberlik ve Örnek Olma Rolü
Peygamberlerin insanlar arasından seçilmesinin temel nedeni, tebliğ ettikleri ilahi mesajların insanlar tarafından anlaşılabilir ve uygulanabilir olmasıdır. Eğer peygamberler melekler arasından gönderilseydi, insanlar onların yaşam tarzlarını, mücadelelerini ve günlük davranışlarını kendilerine model alamazlardı.
İnsana en iyi rehberliği yine insanın yapabileceği gerçeği, bu seçimin ana gerekçesidir:
-
Yaşanabilir Örnek (Üsve-i Hasene): Peygamberler, insan olmaları sayesinde; sevinç, üzüntü, açlık, tokluk, evlilik, ticaret gibi her türlü beşerî tecrübeyi bizzat yaşamışlardır. Bu sayede, Allah'ın emir ve yasaklarının günlük hayatın zorlukları içinde bile nasıl uygulanabileceğini fiilen göstererek inananlar için "en güzel örnek" (Üsve-i Hasene) olmuşlardır.
-
İtirazın Önlenmesi: İnsanlar, bir melek peygamber gönderilseydi, "O bir melek olduğu için günah işlemedi, bizim zorluklarımızı bilemez" veya "Onun gibi yaşamak bizim için imkansız" gibi itirazlarda bulunabilirlerdi. Peygamberlerin insan olması, bu tür itirazların önüne geçerek ilahi mesajı kabul etmeyi kolaylaştırmıştır.
-
İletişim ve Güven: İnsanlar, kendi dillerini konuşan, kendi kültür ve toplum yapılarını bilen bir peygamberle daha kolay iletişim kurar ve ona güvenirler. Bu durum, mesajın etkinliğini ve kabul edilebilirliğini artırır.
Peygamberlerin Beşerî Yapısı
Sonuç olarak, Allah peygamberleri seçerken onların insan olmalarını bir eksiklik değil, tam tersine tebliğ görevini yerine getirmeleri için bir zorunluluk kılmıştır. Onlar, insan olmanın tüm vasıflarını taşırken, aynı zamanda Allah'tan aldıkları vahiy ile de ilahi bilgiye ve rehberliğe sahip olmuşlardır. Bu iki yönlü yapı (beşeriyet ve vahiy), peygamberleri insanlar için en uygun ve en etkili mürşitler yapmıştır.